به طور کلی کرامات امام(ع) را می توان به کراماتی که جنبه هدایت گری و کراماتی که به زندگی و معیشتی مردم مربوط بوده تقسیم نمود.

پیامبران الاهی در مقام و منزلت واحدی نیستند، بلکه جایگاه گوناگونی در پیشگاه خداوند دارند و در میان آنان، حضرت محمد صلی الله علیه و آله از همه برتر است. برای برتری پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه و آله ، شاخص های فراوانی آورده اند که در ذیل به دو مورد از آنان اشاره می کنیم:

1. بشارت های انبیای گذشته: امام باقر علیه السلام در این زمینه می فرماید: «پیغمبران همواره به آمدن محمد صلی الله علیه و آله مژده می دادند تا آن که خداوند حضرت مسیح را مبعوث کرد و او به رسالت محمد صلی الله علیه و آله بشارت داد».

2. رهاورد آسمانی: کتاب آسمانی پیامبر اسلام قرآن است و آن حضرت در این زمینه فرموده اند: «برتری قرآن بر دیگر سخنان، مانند برتری خداوند بر آفریدگان اوست». حال که قرآن مجید برتر از کتاب های آسمانی دیگر است، آورنده آن نیز برتر از انبیای پیشین می باشد.

روزی که هست یوم یفر من الاخی

 آن بانویی که فیض دمادم عطا کند

از سلسله بیانات مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی:

امام حسین (علیه‏السلام) نه خود مغرور بود، و نه دیگران را مغرور کرد. این مشخّصه حکومت الهی است که هیچ‌گاه برای پیش‌برد اهدافش، از این ابزار استفاده نمی‌کند. در حکومت الهی هیچ خبری از این حرف‌ها نیست. در حکومت الهی اصلاً بحث فریب‏کاری و بهره‏ گیری از بی‏خبری مردم و بی‏خبرگذاشتن آنها نیست. این‏ها بحث‏هایی است که انشاء الله ما در آینده خواهیم داشت.

و در جای دیگر درباره مرگ اینگونه روایت میکنند که:

از خدا، برای خودت، درخواست مرگ نکن! این بالاترین ضرر است که بگویم: خدایا! مرگم را برسان! - البته این دعا یک وقت جنبه تعارفی دارد، که به آن کاری نداریم. در این جنبه اراده جدی ای نیست. در چنین افرادی اراده استعمالی وجود دارد، این ها هیچ وقت حاضر به مرگ نیستند ...

اندوه ما در غم از دست دادن ان عزیز بزرگوار در واژه هانمیگنجد تنها میتوانیم از خداوند برایتان  صبری عظیم و برای آن مرحوم روحی شاد و آرام طلب کنیم

چه بگویم از خانه اى كه ابتدایش سختى، و سرانجامش نیستى است. در حلالش حساب،و در حرامش كیفر است. ثروتمندش دچار فتنه و آزمایش، و تهیدستش گرفتار اندوه است.

آن كه در طلبش كوشید به آن دست نیافت، و آن كه زحمتى نكشید خود به او روى نمود. هر كه به دیده عبرت به آن نگریست او را بینا كرد، و هر كس به چشم خریدارى به آن نظر نمود او را به نابینایى دچار ساخت.

شما را از دنیا مى ترسانم، كه شیرین و سرسبز مى نماید، پوشیده به شهوات است، خود را با آرزوها آرایش داده، و با زیور غرور آراسته كرده، شادیش دوام ندارد، و از درد و اندوهش امانى نیست، احدى از دنیا شادمان نشد مگر اینكه گریه و اندوه را به دنبالش فرستاد، و به كسى روى خوش نشان نداد مگر اینكه با سختى و ناراحتى به او پشت كرد،

اگر جانبى از آن شیرین باشد جانب دیگرش تلخ است. كسى از خوشى اش برخوردار نشود مگر اینكه از بلاهایش رنج و سختى ببیند، و شبى در امن و راحت در آن به سر نبرد مگر اینكه صبح بر بال خوف و ترس آن بنشیند.